Rosyjski dzień

Dzisiaj mam kolejny, wolny dzień. Aż nie mogę się nadziwić, że wreszcie mam czas dla siebie. Stwierdziłam, że jest to świetna okazja do podszkolenia (lub zaczęcia) nowego języka. O dziwo, zauważyłam, że nasz mózg potrafi naprawdę wiele zapamiętać, ale po pewnym czasie zapomina. Okazuje się, że nie jest to trwałe! Kiedy musiałam rozmawiać z Niemcami i miałam wrażenie, że słówka zatarły się w mojej pamięci, znienacka mózg podsuwał mi odpowiednie słowa. 

Mieszkam na wschodzie Polski i aż wstyd mi powiedzieć, że o ile rozumiem po rosyjsku i umiem pisać, to o wiele gorzej jest z rozmawianiem w tym języku. Postanowiłam jednak, że koniec z lenistwem i usprawiedliwianiem siebie, że nie mam czasu i wolne chwile poświęcę nauce i kontynuacji przygody językowej. Niedawno zaczęłam uczyć się łaciny i dopiero teraz widzę, jak poznanie jej ułatwia uczenie się nowych słówek. Wierzę, że do wakacji opanuję hiszpański i rosyjski przynajmniej w stopniu średnio zaawansowanym. A póki co, podsłuchuje sobie rosyjskojęzycznego radia i przypominam sobie wszystkie słówka, które słyszałam z ust rodziny jako dziecko.

Dla chętnych link do radia: http://www.radiomayak.ru/

i bajka, która bardzo mi pomogła w nauce rosyjskiego: https://www.youtube.com/watch?v=9cURnauWLC8&feature=share

Powitanie

Witajcie,

postanowiłam założyć tego bloga, aby - być może - zyskać jakąś motywację do nauki i przez to spełniania swoich marzeń. Zamierzam za rok podjąć się studiów na MISH-u na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zostałam w tym roku finalistką, ale to nadal za mało, aby podjąć studia (oczekują laureatów). Wiem, że z pewnością przeszłabym proces rekrutacyjny, ale jest we mnie przedziwne pragnienie bycia coraz lepszym, doskonalszym.

Jedną z moich pasji są języki; aktualnie próbuję swoich sił w angielskim, niemieckim, rosyjskim, hiszpańskim i włoskim. Niedawno podjęłam się również nauki języka łacińskiego. Poza poznawaniem nowych kultur i humanistyką uwielbiam tajską kuchnię i wszystko, co związane z Azją, a w szczególności z Koreą. Mam nadzieję, że kiedyś - być może za 5 lat - wyjadę choć na krótko do Singapuru i będę tam przez pewien czas pracować. Chcę w swoim życiu zrobić coś, co będzie miało znaczenie i sprawi, że inni mnie zapamiętają. Nie wyobrażam sobie, że moje istnienie stanie się ulotną chwilą, znikomą i marną.

Na tym blogu zamierzam pisać o wszystkim, co mi przyjdzie na myśl. Możliwe, że będzie to blog o wszystkim i o niczym; opisujący moje codzienne zmagania, troski i plany. Wierzę, że dzięki ciężkiej pracy i wysiłkowi, uda mi się w następnym roku ze wszystkimi olimpiadami, pójdę na MISH i zostanę wykładowcą.

Póki co,

do miłego...